5 consequences from the drought that’s scorching American farmland

Mercury rising: 5 consequences from the drought that’s scorching American farmland

By Liz Goodwin,
National Affairs: July 31, 2012

Drought-damaged corn on a Michigan farm. (Robert Ray/AP)

The worst drought in a generation is punishing farmers and burning up the nation's corn crop. Nearly 65 percent of the nation is experiencing a drought right now, according to the U.S. Drought Monitor. Many farmers were just trying to get over last summer's dry spell when the hottest June on record rolled in, threatening to destroy crops and desiccate pastures.

While it's still unclear exactly what the drought will mean for the U.S. environment and economy, a few concerning consequences are already apparent. But experts predict other worrisome outcomes yet to come. (If you have stories or photos about how the drought is affecting you, share them with us here.) Here are a few consequences that could crop up due to the drought:

1. Rising food prices at home

The U.S. Department of Agriculture warned last week that Americans should expect to pay 3 to 5 percent more for groceries next year because of the drought. Most of the price hikes will be for chicken, pork, beef and dairy, since the dry weather is scorching up the nation's corn crop, which feeds these animals. Soybeans and wheat prices are also on the rise. Other fruits and veggies, most of which are irrigated, aren't likely to be as affected.

2. World food prices and social unrest

While no one likes to have to pay more for food, Americans are on the whole much less vulnerable to food price spikes because, on average, they spend less than 15 percent of their budgets on food. In developing nations, such as India, food spending accounts for nearly half of the average household's funds. While experts don't know for sure how the drought will affect world food prices, many nations depend upon America's corn, soybean and wheat exports. Colombia, El Salvador, Guatemala, Japan, Peru, South Korea and East African countries are the most dependent on U.S. corn imports, the Guardian reported last week. Food prices and social unrest have been closely correlated over the past five years, leaving experts to fear a repeat of 2007 and 2010, when waves of social unrest followed food cost hikes.

3. Sad, skinny animals at county fairs

Though far less serious than some of the other drought outcomes, the AP reports that prize animals showing up at state and county fairs this summer are far skinnier than their prize-winning ancestors. In one Wisconsin-area fair, entries were down by two-thirds, as farmers said they were too busy struggling to stay afloat with their dried-up pastures and the rising cost of feed to enter into the contests at all.

4. Wildfires

Firefighters have been battling wildfires in Nebraska, Arkansas, California, Texas, Colorado and other states this summer. Extra-dry conditions mean more fires are likely as the summer stretches on.

5. Barges stuck on riverbeds, roads buckling

The drought is taking its toll on key transportation and infrastructure in the country. The Mississippi River has gotten so low that barge operators are worried they will get stuck while navigating it. They've had to lighten their loads, which means taking more trips to transport $180 billion in grain, coal and other goods. Meanwhile, roads are buckling, water pipes are bursting, and power lines are burning up in wildfires due to the nine-month drought, reports The Texas Tribune.

That empty feeling: Inside Myanmar's forbidden capital

That empty feeling: Inside Myanmar's forbidden capital

Daily Maverick
Simon Allison
31 July 2012 01:27 (South Africa)

Built in secret by a paranoid military junta, and kept that way ever since, Naypyidaw remains an enigma. The city might be Myanmar’s capital, but few foreigners have ever been permitted access to its tightly-guarded, tank-friendly streets. Until recently. SIMON ALLISON reports on a surreal visit to the heart of the regime.

NAYPYIDAW, MYANMAR – It is the stuff of spy thrillers. Deep in the tropical jungle, a paranoid military dictatorship pours billions of dollars and man-hours into the construction of a secret city, a modern fortress from which to rule their long-suffering subjects. The roads, it is rumoured, were designed for tanks rather than cars. The hills are riddled with bunkers and arms caches. Everything is connected by underground tunnels, and any details about the city, even the fact of its existence, zealously guarded.

But this is no spy thriller. This is Myanmar, and the secret city is Naypyidaw – the country’s capital ever since it opened for business in 2005. Even then, the city remained shrouded in mystery. Some reports suggest that government ministries were given just one day’s notice to pack up and go, and that civil servants were abruptly relocated to housing estates (colour-coded according to which ministry they worked for). Others say that General Than Shwe – a real-life Bond villain if there ever was one – himself led the convoy of government officials from Yangon (Rangoon), insisting that it depart at 11am on the 11th day of the 11th month, an auspicious time in his beloved numerology.

The truth is difficult to ascertain, because Naypyidaw (pronounced ‘nappy-door’) remained a secret city: off-limits to most foreigners, and absolutely forbidden for journalists. Until now.

The thing is, Myanmar is not quite the military dictatorship it used to be. After nearly two decades as head of state, Than Shwe did what Bond villains never do, and stepped aside in 2011 to make way for his hand-picked successor – another general, of course. But Thein Sein, despite his strong regime credentials, has shaken things up a bit, instituting a series of reforms which has seen Myanmar slowly emerge out of the diplomatic wilderness. Most significantly, he has released Aung San Suu Kyi, and allowed her National League for Democracy (NLD) to contest and win parliamentary by-elections. He has eased (although not removed) the state’s tight grip on political expression, and scrapped the artificial exchange rate which saw a dollar buy six Kyat in a bank or 800 Kyat from the scruffy guy on the steps outside the bank.

While these reforms remain tentative, and do very little to address the decades of mismanagement and human rights abuses to which the junta has subjected the country, it’s a start. And it’s already had an observable impact. Aung San Suu Kyi T-shirts are for sale in the market, cars flutter NLD flags, and people aren’t afraid to talk politics – although they’re still guarded. “It’s 50% better than it was,” said a teacher I spoke to in Yangon. “But there’s 50% more to go.”

The words that come to mind are glasnost and perestroika – the ‘openness’ and ‘restructuring’ that Mikhail Gorbachev instituted in the dying days of the Soviet Union. Designed to protect the state by bringing it a little closer to the rest of the world, the reforms instead hastened its demise. Myanmar’s military junta looks to be heading down the same road.

I, meanwhile, was on the road to Naypyidaw. Unable to resist the lure of the forbidden, I wanted to see this artificial metropolis for myself.

I arrived late at night, turfed from my bus into the middle of the ‘hotel zone’, the only place where foreigners are permitted to stay. There must be at least a dozen industrial-size hotels dotted on either side of an wide avenue, each a lonely island on a kilometre-square plot. They’re all plush, expensive, and reek of government subsidies. It’s hard to know whether any guests are in all these rooms. Staff say they’re busy, but every hotel I went into was empty, or nearly so, my footsteps echoing in opulent lobbies.

Empty describes most of the city. The expansive, tank-friendly roads are empty, aside from the hapless policemen standing guard at traffic circles, shivering and wet from the unrelenting monsoon rains. The shops are empty. What passes for tourist attractions are empty. Many of the brand new housing estates are empty, the paint already peeling. Eventually, this emptiness takes on a surreal quality; it’s a little like being in one of those science fiction movies where I am the only person standing after some awful disaster, left alone to explore a ghost town.

There were two notable exceptions. First, the main bus terminal, which was as dirty and chaotic as any street in Yangon (perhaps because generals don’t take buses). Second, the bustling shopping centres; gleaming, shiny replicas of malls anywhere in the world. Tellingly, it was only in these fancy bastions of modern capitalism that I had any trouble taking photographs; openness is one thing, but allowing the people to glimpse the price tags on those Pierre Cardin shirts and Mont Blanc pens is something entirely more subversive.

The malls, though, are Naypyidaw in microcosm: a safe, isolated place where Myanmar’s elite can live in the style to which they aspire, free from the overwhelming poverty in Yangon and the political resistance it generates.

But the resistance is getting closer. As I wandered out of the Junction Centre, the shiniest mall, I saw a brand new Toyota Landcruiser pull into the parking lot. On the dashboard, quite openly, was an NLD flag, and the car’s occupant was more than happy for me to take a picture. This would have been unthinkable just a few months ago, but the NLD has become a legitimate political presence after their overwhelming victory in this year’s parliamentary by-elections. They don’t have a parliamentary majority yet, but that’s only because not all the seats were up for grabs. That should change in more elections in 2015, unless Thein Sein and his junta backtrack on their promises. Even Aung San Suu Kyi spends a lot of time in Naypyidaw now – as a member of parliament, she has to.

This will, however, always be the city that the military built. It is neatly organised into special zones that sprawl across the gently undulating landscape, making it difficult to get around without a car or personnel carrier. There may not be many people around, but there are four golf courses, golf being the generals’ favourite sport. It’s spotlessly clean, and immaculately manicured; verges are trimmed, flower beds are in full bloom, and the rainforest is cut back neatly. Road markings are bright. At times, Nyapyidaw is more parade ground than city.

To crown his creation, General Than Shwe made sure he left something to remember him by, in the form of an enormous, golden pagoda which monopolises the skyline. I’ll never forget my first glimpse of it. It was raining, and I was soaking wet on the back of a motorcycle. I looked towards the hills in the distance, hazy through the mist, when suddenly the mist took on a golden hue. A giant, shimmering, bulbous phallus took shape. Than Shwe’s phallus, to be precise; the former dictator is said to have paid for the 99 metre-tall monument with his own money, an act of merit-making to appease the gods and atone, perhaps, for his many sins.

It’s an impressive edifice, but, like the rest of the city, it feels forced and unnatural. In appearance, it looks much the same as Yangon’s Shwedagon Pagoda, which is just 30 centimetres taller. But the Shwedagon – an attraction which will rank alongside the pyramids and Angkor Wat once Myanmar opens up properly – is more than 2,000 years old, a product of centuries of devotion and refinement. Naypyidaw’s Uppatastanti Pagoda, on the other hand, is a hastily-constructed symbol of one man’s ego, and the gold leaf is already losing its lustre.

Built on hill, the base of the pagoda provides the best view over the city. Or it would, if the sun were shining and the air clear. Through the rain and mist, I couldn’t see more than a few hundred metres in front of me. I couldn’t really see the city – it looked like there was nothing there at all. Which, for this strange and unlikely place, seemed perfectly appropriate. DM

Photo: Naypyidaw by Simon Allison/Daily Maverick
http://dailymaverick.co.za/article/2012-07-31-that-empty-feeling-inside-myanmars-forbidden-capital

ႏုိင္ငံတကာရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈအတြက္ ေကာင္းမြန္ေသာအစုိးရအဆင့္ သတ္မွတ္ခ်က္

ႏုိင္ငံတကာရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈအတြက္ ေကာင္းမြန္ေသာအစုိးရအဆင့္ သတ္မွတ္ခ်က္

Duwa Kachin

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ ျမင့္မားေနျခင္းသည္ အေနာက္နုိင္ငံမ်ား၏ စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔ထားျခင္း (Sanction) ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္လုိ႔ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ေ၀ဖန္တတ္ေလ့ ရွိပါတယ္။

ဆုိင္သလား၊ မဆုိင္ဘူးလား ဆုိတာ ၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ။ စင္ကာပူ အေျခစုိက္ VRIENS & PARTNERS အဖဲြ႔ဟာ ႏုိင္ငံတကာ စီးပြားေရးရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမွာ စီမံခန္႔ခဲြမႈ စိတ္ခ်ရတဲ့ အစုိးရေကာင္း (good governance) အဆင့္ သတ္မွတ္ ေပးေလ့ရွိပါတယ္။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္အတြက္ အာရွ-ပစိဖိတ္ေဒသ ႏုိင္ငံ ၁၉ ႏုိင္ငံ ကုိ မ႑ိဳင္ ၆ ခု (Six Pillars) နဲ႔ တုိင္းတာၿပီး အဆင့္သတ္မွတ္ရာမွာေတာ့ ျမန္မာနုိင္ငံ က အားလုံးရဲ႕ ေအာက္ဆုံးအဆင့္ ၁၉ ဆဲြပါတယ္။ Laos ႏုိင္ငံေတာင္ ျမန္မာနုိင္ငံအဆင့္ရဲ႕ အေပၚမွာ ပါ။ အံ့ၾသဖုိ႔ေကာင္း တာက စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔တာနဲ႔ လားလားမွ် မဆုိင္တာ ေတြ႔ရပါတယ္။ Sanction မလုပ္ထားတဲ့ အာရွႏုိင္ငံ ေတြလည္း ဘာျဖစ္လို႔ မလာသလဲဆုိေတာ့ အခုေအာက္မွာ ေဖာ္ျပပါ အခ်က္ အလက္ေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး ေၾကာက္လုိ႔ မလာတာ ပုိမ်ားပါသတဲ့။ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူေတြဟာ အစုိးရ ေကာင္းအဆင့္ သတ္မွတ္ခ်က္မွာ မူတည္ၿပီး စိတ္ခ်ရတဲ့ ႏုိင္ငံေတြမွာ သူတုိ႔ေငြေတြကုိ ျဖဳန္းတတ္ ေလ့ရွိပါတယ္။ အစုိးရအေနနဲ႔ ေအာက္ေဖာ္ ျပပါ အေရးႀကီး က႑ေတြမွာေတာင္ စည္းကမ္းမရွိရင္ ေတာ့ ဘယ္လုပ္ငန္းရွင္မွ ေရရွည္အတြက္ စဥ္းစား မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သယံဇာတ ႏိႈက္ယူမယ့္ လုပ္ငန္း ရွင္ အေပါစားေတြေလာက္ပဲ လာမွာပါ။

အဲဒီ အဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္ မ႑ိဳင္ ၆ ခု ကေတာ့ ...

“ျမန္မာနုိင္ငံကုိ လာတဲ့ ႏုိင္ငံတကာရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူေတြ စိတ္အဆင္းရဲဆုံးမွာ အခြန္ ဘယ္မွာ ေဆာင္ရမလဲ ဆုိတဲ့အခ်က္ ျဖစ္ပါသတဲ့။ လမ္းေၾကာရွင္းတဲ့ကိစၥ သူတုိ႔ နားမလည္ပါ။ ၀န္ႀကီး အိမ္မွာလား၊ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာလား၊ ၀ါးတားဂိတ္ (၀ါးလုံးနဲ႔ တားၿပီးေတာင္းတဲ့ ဂိတ္ေတြ) မွာ ေဆာင္ရင္ ၿပီးတာလား၊ ဘယ္ေတာ့ ေဆာင္ရမလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ ေဆာင္ရ မလဲ၊ ဘယ္႐ံုး မ်ား သြားရမလဲ၊ တခါ ေဆာင္ၿပီးရင္ ၿပီးၿပီလား။ ဘာမွ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မရွိတဲ့ ေနရာမွာ အခြန္ေဆာင္မယ့္ကိစၥသည္ သူတုိ႔လုပ္ငန္းကုိ စီမံခန္႔ခဲြတာထက္ ပုိခက္တယ္တဲ့။”

(၁) ဥပေဒစုိးမုိးေရး (Rule of Law)

ျမန္မာျပည္မွာ သိတဲ့အတုိင္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္မ်ားက ဥပေဒရဲ႕အေပၚမွာ ခြထုိင္ထားတယ္၊ သူတုိ႔ပါးစပ္က အရက္နံ႔နဲ႔အတူ ထြက္လာတဲ့ စကားက ဥပေဒထက္ ျပင္းတယ္။ လုိတမ်ဳိး၊ မလုိတမ်ဳိး သုံးတဲ့ ဥပေဒမ်ဳိးကလည္း ေဖာင္းပြေနတယ္။ ၿဗိတိသွ်ေခတ္ ဥပေဒေတာင္ ပါေသး။ ဒီလုိနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တာ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ပါၿပီ။ အခုလည္း မေျပာင္းေသးဘူး ဆုိတဲ့ သေဘာပဲ။

(၂) ႏုိင္ငံတကာစီးပြားေရးႏွင့္ ကုန္သြယ္မႈမွာ ထင္သာျမင္သာရွိမႈ (Openness to International Trade & Business)

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ နီးစပ္တဲ့ အသုိင္းအ၀ုိင္းေလာက္က ဘယ္အခ်ိန္၊ ဘာတင္ပုိ႔မွန္းလဲ မသိ၊ ျပည္သူ အမ်ားပုိင္းက ဘယ္သူ႔ကုိ ေလွ်ာက္လႊာတင္ရမွန္းမသိ၊ ဘယ္ဌာန အေရးႀကီးမွန္းလဲ မသိ၊ ဘယ္ေန႔ ဘာလုပ္ပုိင္ခြင့္ ခ်ေပးမွန္းလဲ မသိ။ ဘာတင္သြင္းခြင့္ရွိမွန္းလဲ မသိ။ အမ်ားသိေအာင္လဲ မေၾကညာ။ ဖုံးဖုံးဖိဖိနဲ႔ လုပ္စားေနတဲ့ အုပ္စုသာလွ်င္ ရွိသမွ် လုပ္ပုိင္ခြင့္ အားလုံးသိမ္းက်ဳံးယူလုိက္မွ ... ေအာ္ ... သူက ကားပါမစ္၊ ေဟာ ... ေနာက္တေယာက္က ကုိယ့္ရဲ႕ဘုိးဘြားပုိင္ ျခံေျမယာေျမရဲ႕ ပုိင္ရွင္ျဖစ္သြား၊ ဟုိအဖဲြ႔က ရွိရွိသမွ် သယံဇာတအားလုံး ပုိင္သေတာ္မူေသာ အရွင္သခင္ျဖစ္သြား၊ ဒီအဖဲြ ့က ထြက္ကုန္ အားလုံးရဲ႕ သခင္ျဖစ္သြား ... ဆုိတာမ်ဳိးေတြေပါ့။ အခုလည္း ေဒၚစု ေျပာေနၿပီ။ ရခုိင္ကမ္းလြန္ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔နဲ႔ ေရနံ တင္ပုိ႔ေရာင္းခ်မႈမွာ ထင္သာျမင္သာ မရွိဘူးတဲ့ေလ။ ဘယ္သူေတြ ဘာလုပ္ ေနမွန္းလဲ မသိ။ အစုိးရက ဘယ္ေလာက္ပုိင္မွန္းလဲ မသိ။ အစုရွယ္ယာ ဘယ္သူ ဘယ္ေလာက္ ရမွန္းလဲ မသိ။ အစုရွယ္ယာကုိ ျပည္သူေတြ ၀ယ္ပုိင္ခြင့္ ရွိမွန္း၊ မရွိမွန္း မသိ။ ၀န္ႀကီးအဖဲြ႔နဲ႔ ၿပီးတာ လား၊ လြတ္ေတာ္မွာ တရား၀င္ ဆုံးျဖတ္ၿပီး လုပ္တာလား။ ဘာမွမသိ။ ႏုိင္ငံ့အလယ္ဗဟုိတည့္တည့္ ပုိင္းၿပီး ပုိက္လုံးတန္းႀကီး ကေတာ့ ၿပီးခါနီးၿပီ။

(၃) ႏုိင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မႈ (Political Stability)

သိတဲ့အတုိင္း လြတ္လပ္ေရး ရကတည္းက ျဖစ္ေနတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ေတြ၊ လုံျခံဳစိတ္ခ်ရမႈ မရွိ။

(၄) အခြန္စည္းၾကပ္မႈ (Taxation)

ျမန္မာနုိင္ငံကုိ လာတဲ့ ႏုိင္ငံတကာရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူေတြ စိတ္အဆင္းရဲဆုံးမွာ အခြန္ ဘယ္မွာေဆာင္ ရမလဲ ဆုိတဲ့အခ်က္ ျဖစ္ပါသတဲ့။ လမ္းေၾကာရွင္းတဲ့ကိစၥ သူတုိ႔ နားမလည္ပါ။ ၀န္ႀကီးအိမ္မွာလား၊ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာလား၊ ၀ါးတားဂိတ္ (၀ါးလုံးနဲ႔ တားၿပီးေတာင္းတဲ့ ဂိတ္ေတြ) မွာ ေဆာင္ရင္ ၿပီးတာလား၊ ဘယ္ေတာ့ ေဆာင္ရမလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ ေဆာင္ရမလဲ၊ ဘယ္႐ံုးမ်ား သြားရမလဲ၊ တခါ ေဆာင္ၿပီးရင္ ၿပီးၿပီလား။ ဘာမွ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မရွိတဲ့ ေနရာမွာ အခြန္ေဆာင္မယ့္ကိစၥသည္ သူတုိ႔လုပ္ငန္းကုိ စီမံခန္႔ခဲြတာထက္ ပုိခက္တယ္တဲ့။

(၅) အဂတိလုိက္စာမႈ (corruption)

ဒီအေၾကာင္းကေတာ့ အားလုံးသိတဲ့အတုိင္း နုိင္ငံတကာ စံတင္ထားတဲ့အေၾကာင္းမုိ႔လုိ႔ ထူးထူး ေထြေထြ ေျပာစရာလုိမယ္ မထင္။ ျမန္မာနုိင္ငံရဲ႕၀န္ထမ္း (စစ္ဗုိလ္အပါအ၀င္) မ်ား၏ သားသမီးမ်ား စင္ကာပူေက်ာင္းေတြမွာ၊ International School ေတြမွာ၊ တလ ဆယ္သိန္းအထက္ အကုန္ခံ ႏုိင္တယ္ဆုိေတာ့ မုိးေပၚက က်လာတဲ့ ေငြေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ပါ။

(၆) ဘ႑ာေရးႏွင့္ ေငြေၾကးဆုိင္ရာ စီမံခန္႔ခဲြမႈ (Fiscal & Monetary Administration)

ျမန္မာျပည္သူေတြ စိတ္အဆင္းရဲဆုံးကေတာ့ တလိမ့္လိမ့္တက္ေနတဲ့ ကုန္ေစ်းႏႈန္းပါ။ ျပည္သူေတြက ကုန္ေစ်းတက္တယ္လုိ႔ပဲ ျမင္တတ္တာေလ။ အစုိးရက က်ပ္ေငြလုိတုိင္း စာရြက္ လိမ့္လိမ့္ထုတ္ၿပီး ျပည္သူေတြမွာ ရွိေနတဲ့ က်ပ္ေငြတန္ဖုိး က်က်သြားတာ မသိၾကပါ။ အစုိးရက ျပည္သူေတြဆီက လုပ္အားတန္ဖုိး ညစ္ယူတဲ့ သေဘာပါ။ သိတဲ့ လူေတြကေတာ့ ေရႊ၀ယ္စုေပါ့။ အခုလည္း ျပည္သူ ေတြမွာ တကယ္လုိအပ္ေနတာ ေငြအေႂကြ၊ အစုိးရထုတ္တာ က်ပ္ တေသာင္းတန္။ ဒီေတာ့ က်ပ္ေငြ တန္ဖုိး လိမ့္ဆင္းေနၿပီပဲ မဟုတ္လား။ ျပည္သူမ်ားကုိ ထင္သာျမင္သာ ခ်ျပေလ့မရွိ၊ လုိသေလာက္ လိမ့္ထုတ္ေနတဲ့ ေငြစကၠဴသည္ ေဖာင္းပြခ်င္သေလာက္ ေဖာင္းပြေနတာ၊ ေနာက္ေနာင္လည္း ဘယ္ ဂဏန္းထိ ထုိးတက္ဦးမည္မသိပါ။

ဒီေလာက္အေရးႀကီးတဲ့ အခန္းက႑ အဲလုိႀကီးျဖစ္ေနရင္ေတာ့ ဘယ္ႏွလပိန္းတုံး လုပ္ငန္းရွင္ေတြက လာရဲေတာ့မလဲ။ သန္း ၆၀ ရွိတဲ့ ျပည္သူေတြကုိလည္း ဘယ္လုိ စီမံခန္႔ခဲြနုိင္ေတာ့မလဲ ...။

ဆင္းရဲမဲြေတမႈ ေလွ်ာ့ခ်ေရး (Poverty Reduction) နဲ႔ ေကာင္းမြန္တဲ့ အစုိးရ (good governance) ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္ဆုိၿပီး မိန္႔ခြန္းေျပာေနတဲ့ သမၼတႀကီးအေနနဲ႔ တကယ္တမ္း အေျပာနဲ႔အလုပ္ ညီပါရဲ႕လားဆုိတာ တုိင္းတာၾကည့္ဖုိ႔ တင္ျပလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

Ref: http://www.vrienspartners.com/wp-content/uploads/2012/02/VP-2011-Good-Governance-for-International-Business-Index.pdf

Duwa Kachin

Duwa Kachin FB မွျပန္လည္ေဖၚျပပါသည္။

London 2012: The Opening Ceremony

London 2012

ျမန္မာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသည္ အစိုးရက KIA အေပၚ ကိုင္တြယ္မွဳႏွင့္ ဆိုင္ဟု MPSI ကဆို

ျမန္မာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသည္ အစိုးရက KIA အေပၚ ကိုင္တြယ္မွဳႏွင့္ ဆိုင္ဟု MPSI ကဆို

Saturday, 28 July 2012 14:24
Written by ေရႊဟသၤာသတင္းဌာန

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသည္၊ အစိုးရမွ ကခ်င္ျပည္ လြတ္လပ္ေရး အဖြဲ႔ (KIO) ၏ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို မည္သို႔ ကိုင္တြယ္ မည္နည္း ဆိုသည့္ အေပၚ တည္မွီေနေၾကာင္း Myanmar Peace Support Initiative (MPSI) အဖြဲ႔၏ အႀကံေပး ပုဂၢိဳဟ္ Mr. Ashley South က ယမန္ေန႔က ထိုင္းႏိုင္ငံ စံခလ ဘူရီၿမိဳ႔၌ က်င္းပေသာ ရွင္းလင္းပဲြ တရပ္တြင္ ေျပာၾကား ခဲ့ပါသည္။

“ ကခ်င္ျပသနာဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံျငိမ္းခ်မ္းေရးရဲ့ အဓိက (ကီး) ျပသနာျဖစ္တယ္။ ဒါကို အစိုးရ ဘယ္လို ကိုင္တြယ္မလဲ၊ တိုင္းရင္းသားေတြ ကေတာ့ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး မဟုတ္ဘူး၊ ႏိုင္ငံေရးျပသနာကို ေျဖရွင္းေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုေနတာျဖစ္တယ္။ မွန္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးဟာ ျငိမ္းခ်မ္းရဲ့ အစဘဲ ရွိေသးတယ္။ ႏိုင္ငံတကာ မွာကေတာ့ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး လုပ္ႏိုင္ရင္ ျငိမ္းခ်မ္းျပီးလို႔ ယူဆေနၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစိုးရက သူတို႔ရဲ့မီဒီယာေပၚမွာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး ရျပီးလို႔ တြင္တြင္ေအာ္ေနတာေပါ့” ဟု ဆိုပါသည္။

Myanmar Peace Support Initiative (MPSI) အဖြဲ႔သည္၊ ျပီးခဲ့သည့္ ဇႏၷာ၀ါရီလက ေနာ္ေ၀းႏိုင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီး ျမန္မာ ႏိုင္ငံကို အလည္အပတ္ ေရာက္ရွိျပီးေနာက္ ျမန္မာ့ျငိမ္းခ်မ္းေရး အတြက္ အကူအညီေပးရန္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ေသာ အဖြဲ႔ျဖစ္ပါသည္။ ဤအဖြဲ႔၌ Charles Petrie (ရန္ကုန္၌ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဖူးေသာ UN အႀကီးအကဲေဟာင္း တဦးျဖစ္သူ၊ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး၌ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ႏွင္ထုတ္ခံရသူ) ႏွင့္ Mr. Ashley South တို႔အား အႀကံေပး ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ ခန္႔အပ္ထားပါ သည္။

၄င္းတို႔သည္ အစိုးရႏွင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားေသာ အဖြဲ႔မ်ား၏ သေဘာ တူညီခ်က္အတိုင္း တိုင္းရင္းသား ေဒသခံမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးပဲြေပါင္း အႀကိမ္ (၂၀၀) ေက်ာ္ က်င္းပခဲ့ျပီး အျမင္ဖလွယ္ ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ ဤသို႔ ရရွိေသာ ရလာဒ္အေပၚ မူတည္ျပီး အကူအညီ ေပးသြားမည္ဟု ဆိုပါသည္။

“ က်ေနာ္တို႔က အစိုးရနဲ႔ သေဘာတူထားတဲ့ အတိုင္း ကာယကံရွင္မ်ားႏွင့္ တိုက္ရိုက္ အကူအညီေပး ေနပါတယ္။ တကယ့္လိုခ်င္တာက အနီးကပ္ ကူညီသြားတဲ့သေဘာပါ” ဟု Ashley ကဆိုပါသည္။

(ရွင္းလင္းပြဲကို ေတြ႔ရစဥ္ (ဓါတ္ပံု - ေရႊဟသၤာသတင္းဌာန)

ေနာ္ေ၀း အစိုးရသည္ ျမန္မာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေဒၚလာသန္း (၇၀) ကူညီသြားမည္ဟု UNFC ေခၚ စည္းလံုး ညီညြတ္ေသာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ား ဖက္ဒရယ္ ေကာင္စီႏွင့္ လာေရာက္ ေဆြးေႏြးစဥ္ ေျပာၾကားခဲ့သည္ဟု ေျပာေရး ဆိုခြင့္ရွိသူက ဆိုပါသည္။

Ashley South သည္ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္မွစျပီး ႏွစ္ေပါင္း၂ဝ နီးပါး တိုင္းရင္းသားအေရး၌ ပါဝင္ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ျပီး အေတြ႔အၾကဳံမ်ား ကိုမူ Mon Nationalism and Civil War in Burma: The Golden Sheldrake နာမည္ျဖင့္ စာအုပ္ေရးသား ခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။


ေရႊဟသၤာသတင္းဌာန မွျပန္လည္ေဖၚျပပါသည္။
OKA

အဓိကတ၇ားခံကိုသိပါ

အဓိကတ၇ားခံက ဗမာအမ်ိဳးသားစစ္၀ါဒီေတြပါဘဲ။

တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ေန၇ာမွာ အစိုး၇အဆက္ဆက္ ေသနတ္မပါဘဲ မအုပ္ခ်ဳပ္တတ္တာ ဟာ ကမၻာ ့ အဆင္း၇ဲဆံုးႏိုင္ငံကို ထိုးဆင္းခဲ့ျပီးျပီ။

ေက်ာင္းသားအေ၇း ေျဖရွင္းနည္းက …. ၈၈၈၈ ဆိုတာ သမိုင္းမွာ ထင္းထင္းၾကီး။

ဒီမိုကေ၇စီ မ၇မကေၾကြးေၾကာ္သူေတြကို ေသြးပ်က္သြားေအာင္ ေျဖရွင္းခဲ့တဲ့ “ ဒီပဲယင္းလုပ္ၾကံမႈၾကီး” ဒါကိုလည္းဘယ္သူမွမကိုင္၇ဲေသးဘူး။

အခု ရိုဟင္ဂ်ာကိစၥ ၇ခိုင္နဲ ့ေတ့ေပးလိုက္ျပန္တယ္။

UNHCR လူၾကီးလာေတာ့ ရိုဟင္ဂ်ာ ေတြကို ဒုကၡသည္စခန္းဖြင့္ျပီး ဗမာျပည္ကေန ေခၚထုတ္သြားပါတဲ့။ ဒါ လံုခ်ည္၀တ္ General ကိုယ္တိုင္ေျပာတဲ့စကား။

ဗမာမင္းႏိုင္ငံ တည္ခဲ့တဲ့ မႏၱေလးျမိဳ  ့ကို၀ယ္ျပီး ဗမာကို နဖါးၾကိဳးကိုင္ေနတဲ့ ျပည္ၾကီးေပါက္ေဖၚ ေတြကို   ေ၇ာ  အဲဒီစကားမ်ိဳး ထြက္ႏိုင္ပါ့မလား?။ ဒီ၂ေယာက္က အတူတူ ဘဲေလ။

ကခ်င္စစ္ပြဲ မ၇ပ္ႏိုင္တာ … ဘယ္မွာအကြက္ဆန္းေတြပါလို ့လဲ?.. အနစ္ ၅၀ ေက်ာ္အေတာ မသတ္ ႏိုင္ဘဲ ျပည္သူကို ျမန္မာကေ၇စီ နဲ ့အတင္းေမာင္းေန၇င္..နဂိုကမွခ်ိနဲ ့နဲ ့..ကင္ဆာေ၇ာဂါ ပါေ၇ာသြား လိမၼယ္။


အားလံုးသတိရိွၾကပါ။


ထိန္နန္ ေဇာ္တူး (ကခ်င္ၾကီး)

Burma needs more aid as war in Kachin State continues

Burma needs more aid as war in Kachin State continues

By Zin Linn Jul 23, 2012 3:57PM UTC

President Thein Sein has repeatedly said peace and stability is crucial in the making of a developed country. He also said that without national unity Burma, with over 100 races, cannot enjoy peace and stability.

“If the local people realize the government’s goodwill policies and objectives and join hands together for development of their own region, all measures for progress of border areas and national races will be successful,” he said during 1/2011-Meeting held at the President Office in Naypyitaw in April.

On the contrary, the Burma Army has been intensifying its power in Shan, Kachin and Karen States to clear out the ethnic armed forces fighting for self-determination. President Thein Sein’s words and his army’s actions paint two very different pictures.

On the other hand, the Kachin Independence Organization (KIO) delegation met Vice Chairman Aung Min of newly formed Union-level Peace-making Committee at Mai Jayan on Sino-Burma border to hold informal talks on June 1, June 19 and 20. The KIO had already met Kachin State-level peace committee led by Col. Than Aung twice and then met with union level peace committee led by Aung Thaung three times and met unofficially with union level peace committee led by Aung Min four times.

The fighting between government armed forces and KIA troops in Kachin State and northern Shan State has produced more and more war refugees since last March. The two armies had countless armed-clashes in June and both sides suffered several casualties in the warfare.

The government delegation led by Aung Min and the KIO delegation had a meeting at Maijayan on June 20. During that meeting, they talked about the repatriation of war refugees as well as the withdrawal government troops from KIO controlled territory.

However, on July 20, KIA’s 24th Battalion under 5th Brigade encountered Burma Army’s troop under 21st MOC between Bum Sawn hill and Daw Hpum. On July 21, a battle took place between KIA soldiers under 5th Brigade and Burma Army’s 142nd LIB at Ban Kawng Mu village. On the same day, more fighting took place between the KIA’s 23rd Battalion and Burmese army’s 40th LIB near Laja Yang, Kachinland News said.

As of July 21, armed clashes continue between KIA’s 24th Battalion and Burmese army’s 387th LIR near Bum Sawn hill. A battle took place between KIA’s 15th Battalion under 3rd Brigade and Burmese army’s 317th LIR near Law Mun located between Kadaw and Namhpak Hka village in the evening of July 21.

On July 22, three Burmese soldiers and one KIA soldier killed in a combat between a KIA’s mobile battalion and Burmese army’s MOC-3 near Gang Dau.

As the civil war in Kachin State cannot stop so far, inhabitants have been hiding in the jungle or becoming refugees along the Sino-Burma border. People cannot carry on their agricultural and gardening careers. It causes the region food shortage and people suffer from malnutrition plus infectious diseases.

Before the conflict between the Kachin Independence Army (KIA) and government armed forces in June 2011, there was sufficient foodstuff from the paddy and vegetable farms in the neighboring areas. The armed conflicts have forced many farmers to run away from their farming. It causes the groups of native people at the mercy of domestic and international donors including the UN Agencies.

Humanitarian aid from international communities to victims in Kachin State amounted to US$ 16.7 million until the end of May, according the Eleven Media Group’s news.

The aid went to needs for food, vocational training, health care and shelter. Among the aid donors are Australia, Germany, Britain, Denmark, the U.S, France, ECHO and CERF, headed by WFP, TBD, DWHH, Trocaire, HPA, Solidarities Int’l, UNHCR and UNICEF.

The UN calculated that a total of 21.9 million would be needed to support a population of around 40,000.

Even though, several IDPs as well as refugees suffered starvation since hostilities between KIA and the Burmese military have an effect on the supply routes en route for the refugees and IDPs’ camps in the deep jungle. The worst is that government troops commonly confiscate foodstuff transported from well-wishers to IDPs and war-refugees. Due to food scarcities, many residents have no choice but to rely on rice gruel which in long term is the cause of undernourishment and sickness.

Last month’s meetings produced no solution. The government wants the KIO to sign a ceasefire before they discuss withdrawal of troops from the front lines. However, the KIO firmly said that it will not talk about the idea of ceasefire until the Burmese armed forces leaves KIO territories. Moreover, the KIO wants the participation of an international independent body like the UN to get involved in any such agreement.

Without a political solution, situation may not be controlled over current fierce fighting between Kachin Independence Army and government armed forces. About 1650 battles have been fought since renewed fighting began on June 9, 2011, according to estimation made byKachinland News.

It also said that KIO delegates have asked at least in three meetings to withdraw Burmese troops from KIO territory. But Burmese army has increased troop deployment in order to escalate its offensive war. As a result, hostility has intensified in the Kachin frontline zones.

While the government has been talking about reform, its armed forces should not escalate hostilities in the ethnic states. It is also an obligation of the government to provide humanitarian assistance to those war refugees and IDPs in ethnic states.

 http://asiancorrespondent.com/86360/burma-needs-more-humanitarian-aid-for-victims-as-war-in-kachin-state-continues/

Ongoing Impunity continued Burma army atrocities against Kachin people

Our short film, Ongoing impunity: Atrocities Against the Kachin People, documents interviews with villagers who have suffered human rights violations by the Burma Army during the continuing war against Kachin.

KWAT

11 die in clashes over land in India’s northeast

11 die in clashes over land in India’s northeast

By AP News Jul 22, 2012 7:30PM UTC

GAUHATI, India (AP) — India’s army moved in to stop armed clashes over land between settlers and local villagers that have killed at least 11 people in India’s remote northeast over the past two days, police said Sunday.

Two days of battles between the ethnic Bodo community and Muslim settlers also injured at least 10 people in Kokrajhar district, nearly 250 kilometers (155 miles) west of Gauhati, the state capital, said S.N. Singh, a police inspector-general.

The clashes in Assam state began Friday after assailants killed one person. As the violence spread to more than half a dozen villages in the region, nearly 7,000 people fled their homes and took refuge in state-run relief camps, Singh told The Associated Press on Sunday.

State authorities called in the army and imposed a night curfew in the region on Saturday to quell violence. No fresh clashes have been reported since Saturday night.

The soldiers have been patrolling the violence-hit region, Singh said.

Animosity and accusations of land-stealing have long simmered between Bodos and the thousands of mostly Bengali Muslim settlers, many of whom came from the former East Pakistan before it became Bangladesh in 1971. The two groups have clashed sporadically since 1990s and burned each other’s homes and property, state officials said.

http://asiancorrespondent.com/86301/11-die-in-clashes-over-land-in-indias-northeast/

ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အက်ိဳးခံစားရသူမ်ားႏွင့္ မခံစားရသူမ်ား

ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အက်ိဳးခံစားရသူမ်ားႏွင့္ မခံစားရသူမ်ား

သန္းစိုးလိႈင္၊
ဇူလိုင္ ၂၂၊ ၂၀၁၂

ၿပီးခဲ့တဲ့ ၁ ႏွစ္ခြဲတာကာလလံုးလံုး ဦးသိန္းစိန္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ျမန္မာအစိုးရသစ္ရဲ႕ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရး ဆိုတာကို ျမန္မာျပည္တြင္းကသာမက နိုင္ငံတကာ ကပါ စိတ္၀င္စားေနခဲ့ၾကပါတယ္။

ျပည္တြင္းက ျပည္သူေတြအဖို႔ ျမန္မာျပည္ႀကီး ေျပာင္းလဲေနၿပီ ေရွ႕ကိုေရြ႕ေနၿပီလုိ႔ အျပင္က သူေတြ ေျပာေတာ့မွ ျမန္မာျပည္ထဲေနသူေတြက ကုိယ့္ဟာကိုယ္ ျပန္ၾကည့္ၿပီး ဒါကိုေရြ႕ေနတယ္ ေခၚတာလားလို႔ မွတ္ယူလိုက္ရသူေတြလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ေနၿပီ ေခတ္ေျပာင္းေနၿပီ စနစ္ေျပာင္းေနၿပီဆိုတာ သတင္းစာမွာ၊ ဂ်ာနယ္မွာ ဖတ္ရေပမယ့္ ကိုယ္ တကယ္လက္ေတြ႕ဆက္ဆံေနရတဲ့ အာဏာပိုင္ေတြ၊ လူေနမႈဘ၀ေတြက မေျပာင္းလဲေသးလို႔ပဲ ျဖစ္ပါ တယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လူဦးေရရဲ႕ အမ်ားစုျဖစ္တဲ့လယ္သမား လူတန္းစား၊ အလုပ္သမားေတြ၊ ၀န္ထမ္းေတြ၊ ပုဂၢလိက လခစား ၀န္ထမ္းေတြအမ်ားစုရဲ႕ ေနမႈထိုင္မႈဘ၀ေတြ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္ အလမ္းေတြ သိသိ သာသာ တိုးတက္မလာေသးပါဘူး။

အေမွာင္ထဲက အေရးအခင္းမ်ား

လယ္သမားေတြ အဖို႔ အခုခ်ိန္ထိ လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ လယ္ေတြသိမ္းခံေနရဆဲပါ။ အခ်ိဳ႕က အရင္သိမ္းထားရ တဲ့ ကိစၥေတြ အတြက္ သမၼတႀကီးထံကို လိပ္မူၿပီး စာေရးတင္ျပေနရဆဲျဖစ္သလို အလုပ္သမားေတြ အဖို႔ လည္း အလုပ္ခြင္အေျခအေနတိုးတက္လာဖို႔ လုပ္ခတိုးတက္လာဖို႔ အလုပ္ အကိုင္ အခြင့္အလမ္းပိုရလာဖို႔ ေတာင္းဆိုေနရဆဲပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အရင္ကဆို အလုပ္သမား အခြင့္အေရးလို႔ ဆိုလိုက္တာနဲ႔ လံုထိန္းကားေတြ အရပ္၀တ္ စံုေထာက္ေတြ စက္ရံု အလုပ္ရံုေရွ႕ေရာက္လာတဲ့ အေျခအေနကေန အခုေတာ့ လံုထိန္းကား အစား အလုပ္သမား အေရး ေဆာင္ရြက္သူေတြနဲ႔ မီဒီယာေတြေရာက္လာတာကို ေျပာင္းလဲတိုးတက္မႈလို႔ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ရင္ေတာ့ ေျပာင္းလဲတယ္ ဆိုရမယ္ ထင္ပါတယ္။

အလားတူ လယ္သမားေတြအဖို႔လည္း အခုဆိုရင္ သိမ္းခံရတဲ့ လယ္ေျမေတြအတြက္ ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕ ၿမိဳ႕ရြာ အိုးအိမ္ဦးစီး႒ာနေရွ႕မွာ ထိုင္သပိတ္ ဆႏၵျပခြင့္ရွိလာတာကို တိုးတက္မႈလို႔ ေျပာမယ္ဆို ေျပာၾကပါလိမ့္မယ္။ တကယ္တန္း လယ္သမားေတြအတြက္ ေျမယာပိုင္ဆုိင္မႈ ဥပေဒ ခုိင္ခိုင္မာမာ မရွိေသးတာ၊ စပါးေစ်း က်လို႔ ေခ်းထားတဲ့ ေၾကြးေတြ ေၾကေအာင္မဆပ္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရတာေၾကာင့္ လယ္သမားေတြရဲ႕ဘ၀ ဒံုရင္းကေန မတက္ေသးပါဘူး။

ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံအခ်ိဳ႕မွာလို လယ္သမားေတြ အတြက္ အစုိးရအေနနဲ႔ မ်ိဳးေကာင္း မ်ိဳးသန္႔၊ အေထာက္ အပံ့ေပးဖို႔ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရး ေပၚလစီ မွန္မွန္ကန္ကန္ ခ်ဖို႔ စတာေတြကို ေတာင္းဆိုရ ေကာင္းမွန္း ျမန္မာႏိုင္ငံက လယ္သမားေတြ မသိၾကေသးပါဘူး။ ကိုယ့္လယ္ေျမ အသိမ္းမခံရေအာင္၊ သိမ္းခံရတာေတြ ျပန္ရေအာင္ ေတာင္းဆိုတဲ့ အဆင့္ပဲရွိပါေသးတယ္။

လုပ္ရလြယ္တဲ့ ျပဳျပင္မႈ၊ လုပ္သင့္တဲ့ ျပဳျပင္မႈ

ထင္သာျမင္သာရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ ျဖစ္တဲ့ အတိုက္အခံကို လႊတ္ေတာ္ထဲ ေရာက္ေအာင္ စီစဥ္တာ၊ နကိုက မိုးထိေနတဲ့ကားေစ်း က်ဆင္းသြားေအာင္ ေျဖေလ်ာ့တဲ့ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ မႈလိုမ်ိဳးေတြက လုပ္ရလြယ္ေပမယ့္ ပညာေရးလို လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးက႑လို ကိစၥရပ္ေတြမွာ လုပ္ရခက္ခဲသလို အခုခ်ိန္ထိ ထိထိေရာက္ေရာက္ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေသးတာလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။

ပညာေရးမွာ က်ဴရွင္ခ်ည္း အားကိုးေနရတဲ့ ပညာေရး စနစ္ေတြျပင္ဆင္ေပးဖို႔၊ စာမတတ္တဲ့ အေ၀းသင္ စနစ္ေတြ ျပင္ဆင္ဖို႔၊ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ ဆရာေတြျဖစ္ဖို႔ အစရွိတဲ့ လုပ္ေဆာင္သင့္တဲ့ ေျပာင္းလဲမႈ အမ်ားအျပားကို ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕မိဘေတြက ငံ့လင့္ေနၾကပါတယ္။

တိုင္းရင္းသား ေဒသေတြမွာေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ဆိုတာကို မွတ္ေက်ာက္ တင္မယ့္ အခ်က္ ၂ ခ်က္ပါ။ ေရရွည္တည္တ့ံမယ့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရွိမွသာပဲ ေရရွည္ဖြံ႕ၿဖိဳး ေရး ေဖၚေဆာင္ ႏိုင္မွာပါ။ ႏို႔မဟုတ္ရင္ေတာ့ တိုင္းရင္းသားေဒသမ်ားမွသယံဇာတ ထုတ္ေဖၚတဲ့ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ၿပီး ေဒသခံေတြ အားလံုး အက်ိဳးခံစားရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

၉၀ ေက်ာ္ ခုႏွစ္ေတြတုန္းက ဦးခင္ညြန္႔လုပ္ခဲ့သလို တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕ေတြ လက္နက္ ဆက္ကိုင္ခြင့္ေပးၿပီး ၿမိဳ႕ေပၚေရာက္လာရံုနဲ႔ ေရရွည္တည္တံ့မယ့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မေဖၚေဆာင္ ႏုိင္သလို ဖြံြ႕ၿဖိဳးေရးလည္း မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါဘူး။ အဲဒီကာလရဲ့ သင္ခန္းစာကို ယခုတႀကိမ္မွာ ယူၾကမွ ႏိုင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြးမႈ၊ ေျဖရွင္းမႈေတြဆီ ဦးတည္သြားႏိုင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရပါတယ္။

ဘယ္သူေတြ အက်ိဳးခံစားေနရၿပီလဲ

ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈနဲ႔ စီးပြားေရး ေျဖေလွ်ာ့မႈ၊ ဆိုတာေၾကာင့္ ဥေရာပနဲ႔ အေနာက္ႏိုင္ငံ အခ်ိဳ႕က ပိတ္ဆို႔မႈေတြကို ယာယီအားျဖင့္ ဒါမွမဟုတ္ အၿပီးတိုင္ ဖယ္ရွားေပးတာေတြရွိလာပါၿပီ၊ ဘ႑ာေရး ဆိုင္ရာ တားျမစ္မႈေတြ အေတာ္ေလး ေလ်ာ့ေပါ့လာတာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ဆက္သြယ္ တဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ေတြ အထိုက္အေလွ်ာက္ အက်ိဳးခံစား ေနရပါၿပီ။

ႏိုင္ငံျခားေငြေၾကးလဲႏႈန္း တမ်ိဳးထည္းျဖစ္ေအာင္ သတ္မွတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတာ၊ ပုဂၢလိကဘဏ္ ေတြကို ႏုိင္ငံျခား ေငြစာရင္းဖြင့္ခြင့္ေပးတာေတြေၾကာင့္ ျပည္တြင္း စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြအဖို႔ အနည္းငယ္ လြယ္ကူ လာတဲ့ အေျခအေနတခ်ိဳ႕ ရွိလာပါတယ္။

၁၀ စုႏွစ္ႏွစ္ကာလ တခုေက်ာ္ သဘာ၀မက်တဲ့ကားေစ်းႀကီးျမင့္မႈကို တႏွစ္အတြင္း ေစ်းေခါက္ခ်ိဳးေအာက္ ေရာက္ေအာင္ စီးပြားကူးသန္းနဲ႔ ကညနတို႔က ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြ ပယ္ဖ်က္ခဲ့ ပါတယ္။ ျမန္မာ့စီးပြားေရး ဦးပိုင္နဲ႔ လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးတခ်ိဳ႕သာ ရတဲ့ ကားပါမစ္ကို ေျဖေလ်ာ့လိုက္တာ လုပ္သင့္တဲ့ လုပ္ရပ္တခုအျဖစ္ အမ်ားက ႀကိဳဆိုၾကပါတယ္။

ကားပါမစ္ ေျဖေလ်ာ့တာလိုမ်ိဳး မိုဘိုင္း တယ္လီဖုန္း လိုင္းေတြ ပုဂၢလိက ကုမၸဏီေတြကို လြပ္လပ္စြာ လုပ္ကိုင္ခြင့္ ေပးဖို႔ လိုအပ္ေနတာကိုလည္း ေထာက္ျပေနၾကပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ကား၊ မိုဘိုင္းဖုန္း ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ႏႈိင္းရင္ မျဖစ္သင့္တဲ့ ေစ်းျဖစ္ေနတာက ဆယ္စုႏွစ္တခုေက်ာ္လာပါၿပီ၊ မိုဘိုင္းဆင္းကဒ္ တကဒ္ က်ပ္ ၃၊ ၄ ၊ ၅ေထာင္နဲ႔ ေရာင္းႏိုင္ေအာင္၊ တမိနစ္ေျပာခ ယခုထက္ သက္သာေအာင္ လြပ္လပ္စြာ ၿပိဳင္ဆုိင္ခြင့္ ျပဳမွျဖစ္မွာပါ။

ဆက္သြယ္ေရး ၀န္ႀကီး႒ာနနဲ႔ အစိုးရနီးစပ္သူ ကုမၸဏီႀကီးေတြ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ထားတဲ့ အေျခအေန ေၾကာင့္ နယ္က သူေတြ၊ ၿမိဳ႕ေပၚက လက္လုပ္လက္စားေတြ ဖုန္းမကိုင္ႏုိင္ၾကေသးပါဘူး။ ေခတ္သစ္စီးပြား ေရး မွာ မိုဘိုင္းဖုန္းဟာ အလြန္အေရးပါသလို အမ်ားႀကီးလည္း အေထာက္အကူ ျပဳႏိုင္ပါတယ္။ ပညာနဲ႔ အသက္ေမြးသူက စလို႔ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရး နဲ႔ အသက္ေမြးသူအဆံုး မိုဘိုင္း အင္တာနက္ နည္းပညာရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးကို အနည္းနဲ႔အမ်ား သက္ဆိုင္ခံစားၾကရပါတယ္။

ေခတ္ေျပာင္း စနစ္ေျပာင္းတဲ့ရလဒ္ကို လူတိုင္း ထိေတြ႕ခံစားေစခ်င္ရင္ မိုဘိုင္းဖုန္းကို ေစ်းႏႈန္း အသက္သာ ဆံုးနဲ႔ သံုးႏိုင္ေအာင္ အစိုးရက လုပ္ေဆာင္ရမွာပါ။ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈေတြ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းေတြ ဖန္တီးမယ့္ စက္ရံုေတြ၊ အလုပ္ရုံေတြက ေန႔ခ်င္း အေကာင္အထည္ မေပၚလာႏိုင္ ေပမယ့္ မိုဘိုင္း ဆက္သြယ္မႈ နည္းပညာဆိုတာက ေန႔ခ်င္းညခ်င္း အေကာင္အထည္ေဖၚလို႔ ရပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ငါးေထာင္တန္ ဆင္းကဒ္ဆိုတဲ့ လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ဂယက္ဟာ စိတ္ကူးယဥ္မႈ သက္သက္ မဟုတ္ပါဘူး၊ ပုဂၢလိက ကုမၸဏီတခုအေနနဲ႔ လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာကို ဖြင့္ခ်ျပလိုက္သလို ဒီရလဒ္ဟာ လူထု ေမွ်ာ္လင့္တဲ့ အေျပာင္းအလဲဆိုတာေတြထဲက တခုဆိုတာ ေဖၚျပလိုက္တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအသံကို ႏိုင္ငံ အုပ္ခ်ဳပ္ တဲ့ အစိုးရ အေနနဲ႔ ၾကည့္ျမင္နားလည္တတ္ရင္ လူထုရဲ႕ ဆႏၵ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ႏိုင္ ပါလိမ့္မယ္။

ေစ်းသက္သာတဲ့ မိုဘိုင္းဖုန္း ျဖစ္ေျမာက္ေရးဟာ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရ အေနနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ထိ ျပဳျပင္လြယ္ သလဲ၊ အစိုးရနဲ႔ ေပါင္းၿပီး ႀကီးပြားခ်မ္းသာေနတဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးေတြရဲ႕ ေႏွာင္ႀကိဳးကို ဘယ္ေလာက္ ျဖတ္ေတာက္ႏိုင္သလဲ ဆိုတဲ့ အခ်က္ကိုလည္း မွတ္ေက်ာက္တင္မယ့္ ကိစၥတရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။

ေျပာင္းလဲမႈ မ်က္ႏွာစာ

သတင္းမီဒီယာေတြ အထိုက္အေလ်ာက္ လြတ္လပ္ခြင့္ေပးလာတဲ့ အေျခအေနေၾကာင့္ ျပည္ပအေျခစိုက္ သတင္း႒ာနတခ်ိဳ႕ ျပည္တြင္း ျပန္၀င္ၿပီး လုပ္ကိုင္ႏိုင္လာပါတယ္။ ျပည္တြင္း ဂ်ာနယ္ ေတြ ယခင္ေရးသား ခြင့္မရွိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ေရးသား လာနိုင္ပါတယ္။

လက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႕ေတြဆီသြားေရာက္ၿပီး သတင္းယူေရးသား ေဖၚျပလာတာ ေတြ ရွိလာပါ တယ္။ ေဖၚျပရာမွာ ေ၀ဘန္ဆန္းစစ္မႈ အေရးအသားေတြ ျပည့္ျပည့္၀၀ ေဖၚျပႏိုင္တဲ့ လြတ္လပ္မႈေတာ့ မရွိေသးတာ အမွန္ပါ။

ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္း၊ အရပ္ဘက္ လူမႈ အဖြဲ႕အစည္းေတြ စုေ၀းကာ အထိမ္းအမွတ္ အခမ္း အနားေတြ လုပ္ေဆာင္လာႏုိင္တာေတြက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈရဲ႕ ရလဒ္လို႔ေျပာရင္ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ အရင္က ဓါးမိုး အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ ေခတ္ကေန အသက္ရႈနည္းနည္းေခ်ာင္လာတာက ဒီမိုကေရစီရၿပီလို႔ မဆိုႏိုင္ေသးပါဘူး။ လႈပ္သာ လူးသာရွိလာတယ္လို႔သာ ဆုိရမယ္ထင္ပါတယ္။

လတ္တေလာ မီဒီယာ ေျဖေလ်ာ့မႈ ႏိုင္ငံေရး ေျဖေလ်ာ့မႈေတြကေန လူေတြအားလံုး ခံစား ထိေတြ႕ႏိုင္တဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ိဳး ၀ိုင္း၀န္းလုပ္ေဆာင္ၾကရဦးမွာပါ။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ လာဘ္စားမႈေတြ၊ တရားစီရင္ေရး႒ာနရဲ႕ လာဘ္စားမႈေတြ၊ တပ္မေတာ္က လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈ ေတြ ေထာက္ျပ ေ၀ဘန္ေျပာဆိုခြင့္ရွိလာပါၿပီလား။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ၀န္ႀကီးေတြရဲ႕ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားေတြ တရားဥပေဒနဲ႔ ညီမညီ၊ ကန္ထရိုက္ခ် ေပးတာ၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ခ်ေပးရာမွာ ပြင္းလင္းျမင္သာမႈ မရွိတာ၊ ျခစားတာ အာဏာအလြဲသံုးမႈေတြကို မီဒီယာက ေဖၚထုတ္ ေ၀ဖန္ခြင့္ရွိပါၿပီလား။

အဲဒီအခ်က္ေတြ မရွိေသးရင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ၊ ျမန္မာျပည္ေရႊ႕ေနၿပီဆိုတာ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ပ်က္ေနတာ ပါလို႔ ယံုၾကည္ဖို႔ ခက္ခဲေနရဦးမွာျဖစ္ပါတယ္။

MoeMaka Blog မွျပန္လည္ေဖၚျပပါသည္။

OKA

Myanmar Times: KIA ၏ ဒုတိယစစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဂုန္ေမာ္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုျခင္း

Myanmar Time

PRESS RELEASE : U.S. Embassy Rangoon

07-20-2012 Amb Statement on $3M FFP Donation

ဖက္စစ္ဗမာကိုလိုနီလက္ထက္ ကခ်င္လူမ်ိဳးတို ့၏ဘ၀

ဖက္စစ္ဗမာကိုလိုနီလက္ထက္ ကခ်င္လူမ်ိဳးတို ့၏ဘ၀

ေန၀င္း ေခတ္ ၁၉၆၂ - ၁၉၈၉ (၂၇ႏွစ္) အတြင္း Burmese Army - KIA တိုက္ပြဲ အၾကိမ္ေပါင္း -

၁လ ၇င္ဆိုင္တိုက္ပြဲ ၂ၾကိမ္(ပ်မ္းမ်) x ၁၂လ(တႏွစ္) = ၂၄ၾကိမ္

၂၇ႏွစ္ x ၂၄ၾကိမ္ =    ၆၄၈ၾကိမ္



မင္းေအာင္လိွဳင္ + သိန္းစိန္ (၂ေယာက္ေပါင္း) လက္ထက္ ကခ်င္မ်ိဳးျဖဳတ္စစ္ဆင္ေ၇း (၁)ႏွစ္အတြင္း
9 June 2011 – 9 June 2012 အတြင္း Burmese Army – KIA တိုက္ပြဲ

တႏွစ္အတြင္း အၾကိမ္ေပါင္း- ၁၆၀၀ၾကိမ္


ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြကိုသတ္တာ ဘယ္ဗမာေခါင္းေဆာင္ေတြကပိုသလဲ?

ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြ၇ဲ ့ေခါင္းကိုနင္းထားျပီး အညံ့ခံဖို ့ျခိမ္းေခ်ာက္ေနတာ အႏွစ္(၅၀) ရွိျပီ၊ ၇ပ္တန္းက၇ပ္ သင့္ျပီ။

မင္းေအာင္လိွဳင္ + သိန္းစိန္ အေနနဲ ့ ကခ်င္မ်ိဳးျဖဳတ္စစ္ဆင္ေ၇း ကိုမ၇ပ္ဖူးဆို၇င္ ျဖစ္လာမည့္ ေၾကာက္   စ၇ာေကာင္းတဲ့ ေသြးေခ်ာင္းစီး တိုက္ခိုက္သတ္ျဖတ္မႈေတြအတြက္ မင္းေအာင္လိွဳင္ + သိန္းစိန္ ႏွစ္ေယာက္ စလံုးအေနနဲ ့ လံုး၀တာ၀န္ယူ၇မွာျဖစ္ပါတယ္။

KIA အေနနဲ ့ Cease Fire အတြက္တကယ္ဆႏၵရွိ၇င္ ထိုးစစ္ဆင္ထားတဲ့ ဗမာတပ္ေတြကို ျပန္လည္ေန၇ာ ခ်ဖုိ ့ 2012 January – June (၆လ)အတြင္း အစိုး၇ကိုယ္စားလွယ္ေတြက တဆင့္ ၃ၾကိမ္တိုင္ ေတာင္းဆို ခဲ့ျပီးျဖစ္တယ္။

ပုရြက္ဆိတ္ကို  "ဆင္" လို ့ လူေတြယံုေအာင္ေဟာေျပာႏုိင္တဲ့ သိန္းစိန္ဟာ ဗမာလူမ်ိဳးေတြအတြက္ ဒီမို   ကေ၇စီ ဖခင္ၾကီး ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္....ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြအတြက္ေတာ့ ဘီလူးပါ။

ဗမာတပ္မေတာ္တခုထဲရွိ၇မယ္ ဆိုတာနားေထာင္လို ့ေတာ့ေကာင္းပါတယ္..ကခ်င္ေတြအတြက္ေတာ့ ဘီလူးသဘက္ေတြဘဲ။


ကခ်င္ျပည္သူလူထု

iPad ကို စိန္ေခၚမယ့္ Surface တက္ဘလက္

ABC World News Now: Microsoft Surface Tablet: First Look

 

iPad ကို စိန္ေခၚမယ့္ Surface တက္ဘလက္

ဘီဘီစီ

ဇူလုိင္ ၁၆၊ ၂၀၁၂

မိုက္ခရိုေဆာ့ဖ္ရဲ႕ ပထမဦးဆံုးထုတ္ ကြန္ျပဴတာ ကုိင္ထားတ့ဲ အမႈေဆာင္ အရာရိွခ်ဳပ္ စတိဗ္ ေဘာမာ

မိုက္ခရိုေဆာ့ဖ္ ကုမၸဏီကေန Surface တက္ဘလက္ လက္ကိုင္ ကြန္ျပဴတာ ထြက္လာမယ္လုိ႔ ဇြန္လ ၁၈ ရက္ေန႔က ကယ္လီဖိုးနီးယား ျပည္နယ္ ေလာ့စ္ အိန္ဂ်လိစ္မွာ ေၾကညာလိုက္ျပီ ျဖစ္ပါတယ္။

Touch screen အသံုးျပဳထားတဲ့ ဒီတက္ဘလက္မွာ မိုက္ခရိုေဆာ့ဖ္ရဲ႕ ထြက္လာေတာ့မယ့္ windows 8 OS ကို ထည့္သြင္း အသံုးျပဳထားမွာ ျဖစ္ျပီး၊ ကြန္ျပဴတာ ဦးေနွာက္လုိ႔ ေခၚတဲ့ Processor အပိုင္းမွာေတာ့ intel ဒါမွမဟုတ္ ARM processors တုိ႔ကို အသံုးျပဳထားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီအတြက္ အက္ပဲလ္ ရဲ႕ လက္ရိွ အေရာင္းရဆံုး iPad လက္ကိုင္ ကြန္ျပဴတာကို အတိအက် စိန္ေခၚ ေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ Surface တက္ဘလက္ေတြမွာ မိုက္ကရိုေဆာ့ဖ္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ထုတ္ office ပရိုဂရမ္ေတြနဲ႔ photoshop တုိ႔ကိုပါ အသံုးျပဳနိုင္မွာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ္လုိ႔ windows 8 ကို အသံုးျပဳျပီး တက္ဘလက္ ထုတ္လုပ္မယ့္ တျခား ကုမၸဏီေတြနဲ႔ေတာ့ မိုက္ကရိုေဆာ့ဖ္ဟာ ယွဥ္ျပိဳင္ရဖုိ႔ ရိွေနပါတယ္။

မိုက္ကရိုေဆာ့ဖ္ အမႈေဆာင္ အရာရိွခ်ဳပ္ စတိဗ္ ေဘာမာကေတာ့ ဒီ တက္ဘလက္ ကြန္ျပဴတာနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္မယ့္ ေဆာ့ဖ္ဝဲကို တခါတည္း ထည့္သြင္းမွာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္။

ဆားေဖ့စ္ တက္ဘလက္ဟာ ေဒါင့္ျဖတ္ မ်က္နွာျပင္အက်ယ္ ၁၀.၆ လက္မ ရိွမွာ ျဖစ္ျပီး၊ မဂနီဆီယမ္ အိမ္ထဲ ထည့္သြင္း ျပဳလုပ္ထားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ဘက္မွာလည္း ေထာင္ထားလုိ႔ ရေအာင္ ေထာက္တခု တပ္ဆင္ ေပးထားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အထူအားျဖင့္ ၉.၃ မီလီမီတာ ရိွမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ iPad ထက္စာရင္ အနည္းငယ္ ပို ပါးမွာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

Intel processor အတြက္ေတာ့ ဝင္းဒိုးစ္ ၈ ကို ထည့္သြင္းထားမွာ ျဖစ္ျပီး၊ ၁၃.၅ မီလီမီတာ အထူရိွမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီမွာေတာ့ အရင္ windows အတြက္ ထုတ္လုပ္ထားတဲ့ ေဆာ့ဖ္ဝဲ ေတြကိုလည္း ထည့္သြင္း အသံုးျပဳ နိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တခ်ဳိ႕ပရိုဂရမ္ေတြ ကေတာ့ surface နဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ဖုိ႔ update လုပ္ျပီးမွ သံုးလုိ႔ရမွာျဖစ္ပါ တယ္။

Intel processor အသံုးျပဳထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ iPad ထက္ အနည္းငယ္ ပိုေလးမွာ ျဖစ္ျပီး၊ မ်က္နွာျပင္ ကေတာ့ iPad ထက္ ပိုက်ယ္မွာပါ။

အခ်က္အလက္ သိမ္းဆည္းနိုင္မယ့္ ပမာဏကေတာ့ ARM အတြက္ ၃၂ ဒါမွမဟုတ္ ၆၄ gigabytes ရိွမွာျဖစ္ပါတယ္။

Intel သံုးထားတဲ့ တက္ဘလက္ အတြက္ ကေတာ့ ပမာဏ ၆၄ နဲ႔ ၁၂၈ gigabytes တုိ႔ ရိွၾကမွာ ျဖစ္ပါ တယ္။

ေဈးနႈန္းနဲ႔ ေဈးကြက္

မိုခရိုေဆာ့ဖ္ ဟာ သူ့တုိ႔ထုတ္လုပ္တဲ့ windows 8 ကို ထည့္သြင္း အသံုးျပဳမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ OS အတြက္ လိုင္စင္ေၾကး ကုန္က်မႈ မရိွတာေၾကာင့္ ေဈးကြက္မွာ သူမ်ားနဲ႔ ယွဥ္ျပိဳင္ ေရာင္းခ်နိုင္မွာ ျဖစ္တယ္ လုိ႔ Gartner နည္းပညာ အတိုင္ပင္ခံ ဒုတိယ ဥကၠ႒ Carolina Milanesi ကေျပာပါတယ္။

ဒီအတြက္ တျခား တက္ဘလက္ ထုတ္လုပ္သူေတြအတြက္ စိတ္ပ်က္စရာ ျဖစ္ေစ လိမ့္မယ္လုိ႔လည္း သူကေျပာပါတယ္။

iPad ထက္ ပိုမို စြမ္းအားျမင့္တဲ့ ပစၥည္းေတြကို အလိုရိွမယ့္ ေဈးကြက္ကို မိုခရိုေဆာ့ဖ္ က အဓိကထား ေရာင္းခ်မယ့္ ပံုေပၚတယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္။

AMR processor သံုးထားတဲ့ Surface တက္ဘလက္ေတြ ကိုေတာ့ အမ်ားျပည္သူ သံုးနိုင္ဖုိ႔ အဓိကထား ေရာင္းခ် မွာ ျဖစ္ျပီး၊ intel processor သံုး တက္ဘလက္ေတြကိုေတာ့ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြ အတြက္ အဓိက ထားဖုိ႔ ရိွပါတယ္။

မူရင္း – ဘီဘီစီ အသံလႊင့္ဌာန http://www.bbc.co.uk/burmese/