ကခ်င္စာကုိ ခ်စ္ပါ၊ ကခ်င္စာေပကုိ ျမတ္ႏုိးပါ

ကခ်င္စာကုိ ခ်စ္ပါ၊ ကခ်င္စာေပကုိ ျမတ္ႏုိးပါ

ဒီးဒုိး
ဇြန္ ၂၂၊ ၂၀၁၂

ေဖ့ဘြတ္မွာ ဖတ္လိုက္ရတဲ့ သတင္းစာအပိုင္းစေလးမွာ တုိင္းရင္းသား ဘာသာစာေပကို အစိုးရ ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းခ်ိန္ျပင္ပ သင္ၾကားေပး ေတာ့မယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအထဲမွာ ကခ်င္ဘာသာ မပါဘူး။ ဒီသတင္း ေပၚမွာ တခ်ဳိ႕ေတြက အံႀကိတ္ၾက။ တခ်ဳိ႕က ဆဲၾက။ တခ်ဳိ႕က ႀကိတ္မ ႏိုင္ခဲမရ။ တခ်ဳိ႕ကလည္း ရန္ငါ စည္းျပတ္ၾကေပါ့။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ၀မ္းသာစရာေပါ့..။ ဘာလို႔ ၀မ္းသာစရာလည္း ျပည္ေထာင္စု သမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးမွာ ၀န္ႀကီးေတြရဲ႕ သေဘာထား အမွန္ကို သိလို႔ဘဲလို႔ ေျဖရမလို။

အမွန္ေတာ့ တိုင္းရင္းသားေတြအေပၚ လက္တဆုပ္စာ ဗမာဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ဘယ္လိုသေဘာထား တယ္ဆို တာ အေထြအထူး ေျပာေနဖို႔ လိုေနမယ္ မထင္ဘူး။ သိၿပီးသား။ ေနာက္ဆံုး ကုန္ကုန္ ေျပာရရင္ ကခ်င္ဟာ စာသင္ေက်ာင္းမွာသာမက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျပည္နယ္တခု အ ေနနဲ႔ ေတာင္မပါေတာ့ဘူးဆုိရင္လည္း ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ လက္ခံမွာပါဘဲ။ ၀မ္းသာေနဦးမွာဘဲ။

ဒါဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို အျပစ္တင္ၾကဦးမယ္။ ခြဲထြက္ေရးသမား၊ ၿဖိဳခြဲေရးသမားလို႔ ဆဲဆိုၾကအုန္း မလား။ အမွန္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ ေတာ္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ႀကီးထဲမွာ ကခ်င္တေယာက္အေန နဲ႔ ပါခ်င္ တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံၾကီးအတြက္ ကခ်င္တေယာက္အေနနဲ႔ အုတ္တခ်ပ္ သဲတပြင့္အျဖစ္ ပါခ်င္တယ္။

ဒါေပမယ့္ အတၱႀကီးႀကီး၊ အာဏာဖီးဖီးနဲ႔ တုိ႔လုပ္လိုက္ရင္ ဘာတတ္ႏိုင္မလဲလို႔ ထင္ရာစိုင္းသူေတြက ပထုတ္ေနမွေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က လက္ ခံလိုက္ယံုပါဘဲ။ ကြၽန္ေတာ္က ဘာေကာင္မွမဟုတ္တာေလ။

ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ အစိုးရရဲ႕ ေစတနာဟာ မွန္သည္ျဖစ္ေစ မွားသည္ျဖစ္ေစ လက္ခံရမွာပါဘဲ။ ဘာလို႔ လက္ခံရမွာလဲဆိုေတာ့ ဘယ္လို စကားတလံုး၊ ဘယ္လိုစာတေၾကာင္းဟာ ဘယ္သူ႔ကို ရည္ညႊန္းဖြဲ႕ ဆိုသည္ျဖစ္ေစ အဲဒီသူက လက္ခံမွျဖစ္တယ္။ အဲဒီသူက လက္မခံရင္ ဘာအက်ဳိးမွ မသက္ေရာက္ဘူး။ ဒါက ကြၽန္ေတာ္ လက္ခံထားတဲ့အခ်က္ပါဘဲ။

ဒီေတာ့ ကခ်င္စာေပကိုျဖစ္ေစ၊ လူမ်ဳိးကိုျဖစ္ေစ၊ ျပည္နယ္ကိုျဖစ္ေစ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပါတယ္ မပါဘူးဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခြင့္ဟာ ကခ်င္အမ်ဳိးသား ေတြ လက္ထဲမွာဘဲရိွလို႔ပါဘဲ။

ဘယ္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ အဖြဲ႕အစည္းကမွ ဆံုးျဖတ္ပုိင္ခြင့္မရိွဘူး။ ကခ်င္လူမ်ဳိးတုိ႔ရဲ႕ စာေပ၊ ယဥ္ေက်း မႈ၊ ျပည္နယ္ဟာ ကခ်င္လူမ်ဳိးေတြ ရဲ႕လက္ထဲမွာဘဲ ရိွတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစိုးရစာသင္ ေက်ာင္းမွာ ကခ်င္ စာမသင္ေပးလည္း ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ စာသင္ေက်ာင္းရိွမွ စာသင္လို႔ ရတာလဲ မဟုတ္ဘူး။ တို႔တေတြမွာ အမ်ဳိးဆိုတာရိွတယ္။ မိဘေတြ ရိွတယ္။ ညီအကို ေတြရိွတယ္။ လက္ေတြကို ခိုင္ခိုင္ၿမဲၿမဲ တြဲထားၾကမယ္။ တေယာက္တတ္တာကို တေယာက္ လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့ၾကမယ္။ တုိ႔တေတြရဲ႕ ယံုၾကည္မႈ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဘာသာစကားေတြကို အစိုးရ စာ သင္ေက်ာင္းေတြမွာ မသင္ဘူး။ တို႔တေတြရိွတဲ့ေနရာမွာ တို႔တေတြ သင္ယူၾကမယ္ ေလ့လာၾကမယ္။ လက္ဆင့္ ကမ္းခဲ့ၾကမယ္။ တို႔ေတြရဲ႕ စာေပ ဘာသာစကားကို ေရာက္တဲ့ ေနရာမွာ ကဗ်ည္းထိုးခဲ့ၾကမယ္။ တို႔တေတြရဲ႕ အားေတြကို တင္းထားၾကမယ္။ ကဲ ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္စ ရာေကာင္းလဲ….။

အမွန္တကယ္ေျပာရရင္ အစိုးရေက်ာင္းကို အမွန္တကယ္ကို မတက္ခ်င္တာ။ ကြၽန္စိတ္ကို ႐ိုက္သြင္းတဲ့ အစိုးရေက်ာင္း။ ေကာင္း/ဆိုး ေၾကာင္း/က်ဳိးကို ဆင္ျခင္စိတ္မရိွ၊ အမိန္႔နာခံမႈ စိတ္ဓာတ္ကို ႐ုိက္သြင္းေပး တဲ့ေက်ာင္းေပါ့။

ဒါဆို မင္းက ဘာလို႔ေက်ာင္းၿပီးေအာင္ တက္ခဲ့သလဲကြလို႔ ေမးခ်င္ေနစမ္းမယ္။မွန္တယ္ ကြၽန္ေတာ္ အစိုးရ ေက်ာင္းကို တက္ခဲ့တယ္။ ဘြဲ႕ရ ေအာင္ကိုတက္ခဲ့တာ။ အေျဖကေတာ့ ရွင္းတယ္။ အစိုးရကို ေကာင္းဆိုး/ေၾကာင္းက်ဳိးေတြ ေရးျပႏိုင္ဖို႔ ေက်ာင္းတက္ခဲ့တာ။ အစိုးရ သင္ ေပးတဲ့ ေက်ာင္းတက္ၿပီး အစိုးရကို ေက်းဇူး ကန္းတယ္လို႔ ေျပာဦးမွာလား။ ထင္ခ်င္သလို ထင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီအတြက္အေျဖ ကေတာ့ ကြၽန္ ေတာ့္ေရွ႕က ေနာင္ေတာ္ၾကီးေတြရိွပါတယ္လို႔ဘဲ ေျဖပါရေစ။

ေနာက္ၿပီး ဗမာစာကိုလည္း တတ္ကို မတတ္ခ်င္တာ။ ဒါေပမယ့္ တတ္ေအာင္ကို ေလ့လာရမယ္။ မွတ္သား ရမယ္ဆိုတဲ့အသိကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းကေပးခဲ့တာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေျပာခဲ့တဲ့ စကားတခြန္း တသက္လံုးမေမ့ဘူ။ အဂၤလိပ္ကိုတုိက္ဖို႔အတြက္ အဂၤလိပ္စာနဲ႔ စကားကို တတ္ကို တတ္ရမယ္။ အနည္းဆံုး သူတို႔ကလာဆဲရင္ ဗိုလ္လိုျပန္ဆဲႏိုင္တာေပါ့။ သိပ္မွန္တဲ့ စကားပါ။

ဒီေနရာမွာ အဂၤလိပ္အားလံုးကို မဆိုလိုပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကို အဂၤလိပ္လိုလာဆဲ၊ လာၿဖဲ၊ လာေျခာက္ ျပတဲ့သူေတြကိုသာ ဆိုလိုရင္း ျဖစ္တယ္။ ကခ်င္ေတြအားလံုး ဗမာစာ၊ စကားကို ေလ့ကိုေလ့လာရမယ္။ တတ္ကို တတ္ရမယ္။ ဒါမွ ကို္ယ့္ရန္သူကို ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမယ္ဆို တာ သိႏိုင္၊ တတ္ႏိုင္မယ္။ ကိုယ္ရင္ ထဲ စိတ္ထဲ ခံစားခ်က္မွန္သမွ်ကို ဗမာလို ေရးျပ ခ်ျပႏိုင္ေအာင္ လုပ္ရမယ္။ ဒါမွ သူတို႔ေတြနားလည္မယ္၊ ဒီထက္ပိုလာရင္ေတာ့ အဂၤလိပ္လို ေရးႏိုင္ျပႏိုင္ရင္ ပိုေကာင္းမယ္။ ဒါမွ ႏိုင္ငံတကာမွ ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြက ဒီလိုလူမ်ိဳးေတြကြဆုိၿပီး လက္ ခေမာင္းခတ္ ႏိုင္မယ္။

ဒီလို ဗမာစာကိုေလ့လာတာဟာ ကိုယ့္ဘာသာစကားကို မႀကိဳက္လို႔ မဟုတ္ဘူးဆိုတာနားလည္ရ မယ္။ ကိုယ္ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုလုပ္တယ္ဆို တာကို ကိုယ့္ကို သိထားရမယ္။ ငါတုိ႔ရဲ႕ စာ၊ စကားကို ဘယ္လိုပိတ္ ပင္တားဆီးပါေစ။ တို႔တေတြ လက္ခံမွျဖစ္တယ္။ လက္မခံရင္ သူတို႔ေတြ ရဲ႕ရည္ရြယ္ ခ်က္ဟာ မေအာင္ မျမင္ၿဖစ္မွာဘဲ။ ဒီေတာ့ တို႔တေတြ စိတ္တိုစရာလဲမလိုဘူး။ ျပန္ဆဲစရာလဲ မလိုဘူး။ ႀကိတ္မႏိုင္ခဲမရ ျဖစ္ စရာ အေၾကာင္းမရိွဘူး။ အခ်ိန္ကုန္မယ္။ ေလကုန္တယ္။

တို႔တေတြရဲ႕ စာေပနဲ႔စာေတြကို ေရးၾကမယ္။ ကဗ်ာေတြကို ဖြဲ႕ၾကမယ္။ ကေလာင္ကိုင္လို႔ရတဲ့ လက္မွန္ သမွ်၊ ကခ်င္စာေပကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုး တဲ့သူမွန္သမွ် ေရးၾက၊ ဖြဲ႔ၾကမယ္။ ေရွ႕တန္းမွာ အသက္ေပးလို႔ ကာကြယ္ေနတဲ့သူေတြကို ေလးစားတဲ့အတုိင္းေပါ့။ ေနာက္တန္းက ကေလာင္ ကိုင္လို႔ရတဲ့သူမွန္သမွ် ကေလာင္ကို ကုိင္ၾကေစခ်င္တယ္။

စာအုပ္တအုပ္မွာဖတ္ဖူးတာက ခုဆိုရင္ ႐ုရွားေက်ာင္းေတြမွာ ႐ုရွားဘာသာစကားအျပင္၊ အဂၤလိပ္စာ ေနာက္ မိမိႀကိဳက္တဲ့ ဘာသာစကားကို မျဖစ္မေန ေရြးခ်ယ္ၿပီးသင္ရတယ္တဲ့။ ဒီေတာ့ ရွရွား ကေလး တေယာက္ဟာ ႀကီးျပင္းလာတာနဲ႔ ဘာသာစကား သံုးမ်ဳိးကို တတ္ေနမွာျဖစ္ တယ္။ ဒီေတာ့ တို႔တေတြ အေနနဲ႔ ကခ်င္ဘာသာစကားနဲ႔ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားအျပင္ မျဖစ္ မေနေလ့လာ ဆည္းပူးေနရမယ္။

ဗမာစာနဲ႔အိမ္နီးခ်င္း တ႐ုတ္စာကိုေလ့လာႏိုင္မွ သူတို႔တေတြနဲ႔ ယွဥ္ႏိုင္မယ္။ ကခ်င္စာကိုက်ေတာ့ ကမာၻမွာ ကခ်င္လူမ်ဳိးေတြ ရိွခဲ့တယ္။ စာ ေပပိုင္ဆုိင္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ေလ့လာ လိုက္စား ရမယ္။

အဂၤလိပ္စာကုိက်ေတာ့ ႏိုင္ငံတကာမွာ ကခ်င္ေတြဟာ စစ္ဘဲတုိက္တဲ့လူမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ ႏိုင္ငံတကာ စာေပကို အကြၽမ္းတ၀င္ရိွေၾကာင္း ျပ သႏိုင္ဖို႔တတ္ကို တတ္မွျဖစ္မယ္။

ဗမာစာကိုက်ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေၿပာခဲ့တဲ့အတိုင္းေပါ့။ တ႐ုတ္စာကိုက်ေတာ့ တ႐ုတ္ေတြ လူလည္မက်ႏိုင္ေအာင္ တ႐ုတ္စာကို တတ္မွကိုျဖစ္မွာ။

ဒီေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ေရ ဘာမွ မခံမရပ္ႏိုင္မျဖစ္နဲ႔။ ႀကိတ္မႏိုင္ခဲမရလဲ မျဖစ္နဲ႔။ ကုိယ္လုပ္စရာရိွတာ ကို ဆက္လုပ္ဖို႔ဘဲရိွတယ္။ တို႔တ ေတြဟာ အခြင့္အေရးရိွမွ လုပ္ႏိုင္ကုိင္ႏိုင္တာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကိုျပသဖို႔ အခ်ိန္ဘဲ။ တို႔တေတြမွာ ဘာအခြင့္အေရးမွမရိွဘူး။ ဒီထက္ပိုၿပီး ေတာ့လုပ္သမွ်ကို တားဆီး ခံေနရတယ္ ဆိုတဲ့ၾကားက တို႔တေတြရဲ႕ဘာသာစကားကို ဒီကမာၻႀကီးမွာ ခ်န္ထားခဲ့ၾကရေအာင္။ တို႔လူမ်ဳိးေတြကို ႏွိပ္ကြပ္တယ္။ တို႔ေတြ သာမဟုတ္ပါဘူး တျခားတုိင္းရင္သားေတြလည္း ရိွပါ ေသးတယ္။ လူမ်ဳိးတမ်ဳိး ကမာၻ႕ေျမေပၚက ေပ်ာက္ကြယ္သြားဖို႔ ဆိုတာ လူေတြနဲ႔မဆိုင္ဘူး။ ဘုရားသခင္နဲ႔ဘဲ ဆိုင္တယ္။ ဒါကို ခရစ္ယာန္ေတြအားလံုး သိမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ လူမ်ဳိးတမ်ဳိး ကမာၻေပၚမွာ ရိွခဲ့တယ္ဆိုတာကို ေနာက္လူ ေတြသိဖို႔ က အဲဒီလူမ်ိဳးနဲ႔ဘဲ ဆိုင္တယ္။ ဘုရားသခင္ အလိုေတာ္ရိွရင္ ကခ်င္လူမ်ဳိးေတြ ကမာၻေျမေပၚက ေပ်ာက္ကြယ္မွာပါ။

ဒီေတာ့ တို႔ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြ ကမာၻေျမေပၚမွာရိွခဲ့တယ္ဆုိတာကို သက္ေသျပဖို႔ တုိ႔ကခ်င္လူမ်ဳိး တေယာက္ စီတိုင္းမွာ တာ၀န္ရိွတယ္။ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ အခက္ခဲ၊ တာဆီးပိတ္ပင္မႈေတြကို ေက်ာ္လႊားၿပီးမွ ရယူရ တာမ်ဳိးပါ။ အခြင့္အေရးရိွလို႔လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာေတာ့ လူ တိုင္း လုပ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တုိ႔ကခ်င္ေတြက တားဆီးပိတ္ပင္ေနတဲ့ၾကားက လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာကို ျပၾကမယ္။

အာဏာရွင္မွန္သမွ်ကုိ ဆန္႔က်င့္ဖို႔ တို႔ရဲ႕ကေလာင္ဓါးကို ေသြးၾက၊ ေသြးၾကမယ္။ ေၾကာက္ရြံ႕မႈကင္းတဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ စိတ္ထားေတြနဲ႔ေရးၾက မယ္။ ကခ်င္စာေပကို ခ်စ္ၿမတ္ႏိုးလို႔ တို႔ကခ်င္လူမ်ဳိးေတြ ရိွတဲ့ ေနရာ တိုင္းမွာ ကခ်င္စာကို ေရးသားခဲ့ၾကရေအာင္လား။


Moemaka Blog မွကူးယူေဖၚျပပါသည္။
OKA